Thesisfrustraties

Een thesis maakt heel wat gevoelens los. Bij de ene al wat meer positieve, dan bij de andere... Al nemen de negatieve gevoelens vaak de overhand. Promotoren zien het vaak als de kroon op je werk, terwijl jij het vaak als een blok aan je been ziet. Nu de deadline van de thesis dichter en dichter naar je toesluipt, herken jij (een van) deze frustraties zeker en vast...

Weer een dag die voorbij gaat, zonder dat er ook maar één woord extra is geschreven.

Niemand lijkt het nog over iets anders te hebben....

Je hebt het gevoel dat je mijlenver achter op je planning staat terwijl al je medestudenten de laatste hand aan zijn/ haar thesis aan het leggen zijn.

Sociaal leven tijdens het thesisjaar? Alsof het nog niet op een laag pitje stond, lijkt het nu helemaal nihil.

Momenten van wanhoop en euforie volgen elkaar in een onnatuurlijk snel tempo op.

Je telt niet meer in cijfers, maar in woorden en tekens...

Als je je dan eens voorneemt om in de bib aan je thesis te gaan werken, is er geen plaats...

Je wordt lichtjes paranoia als het aankomt op het opslaan van je thesis...

Eenmaal het einde (lees: maximaal aantal woorden) nadert, voel je je koning te rijk! :)

Al kost het je nu waarschijnlijk bloed, zweet en (heel veel) tranen, het moment dat je jouw thesis, je eigen meesterwerk, kan gaan indienen, gaan al de hierboven genoemde frustraties sowieso verdwijnen in het niet... :-) Heel veel succes!

Liesl Aegten